annemijnonderweg.reismee.nl

30/31 maart - Jakarta/Bandung

Op donderdag vertrekken we na een heerlijk ontbijt om 7 uur met de bus van Jakarta naar Bandung. Onderweg stoppen we allereerst even bij het nationaal monument en het werkpaleis van de president en brengen we daarna een kort bezoek aan de VOC haven. Bij het nationaal monument staat de volgende dag een demonstratie op de planning tegen de gouverneur van Jakarta. Vandaar dat er vandaag een half leger aan politiemannen en soldaten staat om geinstrueerd te worden. Onze reisbegeleider, Aga, verteld dat de regering dergelijke demonstraties wel toe laat, maar dat er dus veel mensen gemobiliseerd worden om de demonstranten in de gaten te houden. Hierna rijden we verder naar de volgende tussenstop: het ereveld Pandu, in Bandung. Het erveveld lag midden in de stad, maar was erg sereen en indrukwekkend. Alle kruizen zijn wit maar verschillen van vorm afhankelijk van het geloof van de overledenen en het geslacht. De graven van kinderen zijn op halve grootte. Op dit ereveld liggen 4000 mensen begraven. En naar mijn schrik erg veel kinderen. Sommigen van maar een paar maanden oud. Een dag van tevoren heeft mijn vader een berichtje gestuurd of ik iemand op wilden zoeken die daar lag. J.H Geurten. En die heb ik inderdaad gevonden! Erg bijzonder.


Na het overlijden van mijn oma heb ik 17 steentjes uit haar tuin meegenomen waar ze altijd zo dol op was. Elke dag wil ik 1 steentje neer leggen op een mooie of bijzondere plek. Vandaag was het eerste steentje aan de beurt en die heb ik dus op de ere begraafplaats achter gelaten.


Hierna zijn we doorgereden naar het hotel in Bandung waar we twee nachten zullen verblijven. Het is een erg mooi hotel, wat erg traditioneel en sfeervol is ingericht. De kamers zijn echter iets kleiner en soberder dan de vorige kamer. Maar nog steeds hartstikke mooi. Nadat de groep zich heeft opgefrist, besluiten ik met een deel van de groep om naar een grote stopping mall in de buurt te lopen. Ik besluit hier ook meteen weer even geld te pinnen: 1,5 miljoen roepia, wat ongeveer een waarde heeft van 100 euro. Maar ondanks de waarde in euro's is het heel gek om 1,5 miljoen op zak te hebben. Aan de buitenrand van de mall bevinden zich allerlei eettentjes en binnenin bevinden zich bekende maar ook onbekende winkels. En er zit een grote bioscoop in de mall. Voor mij en twee andere vrouwen de ideale gelegenheid om Beauty and the Beast te bekijken. Helemaal vanwege het feit dat we in de "velvet" zaal zitten. Deze zaal heeft geen stoelen maar alleen maar tweepersoonsbedden met lekkere kussens en dekens. Van tevoren eten we bij een eettentje in de mall allerlei kleine Aziatische hapjes zoals een soort dimpling en gefrituurde kip en biefstuk. Daarna halen we bij de bioscoop een milkshake en (regenboog!)popcorn. Achteraf lopen we met zijn drieën tegen middernacht aan terug naar het hotel en ga ik vrij snel slapen.


De volgende dag stond er namelijk weer een vroeg vertrek op de planning. Om 7 uur vertrok de bus naar de theeplantage van Boska. Dit is een Nederlander die vroeger naar Indonesië is gekomen om theeplantages aan te leggen. Op hetzelfde terrein bevinden zich ook zijn graf en woonhuis, waar we een kopje thee drinken met gebakken banaan. Hierna lopen we over de theeplantages en door de kampong. In de kampong wonen alle theeplukkers met hun familie. Wanneer de reisbegeleider vraagt wie er wat snoep uit wil delen aan wat kinderen die bij de ingang staan biedt ik me als eerste aan en komen al kinderen direct op me aflopen. Hierna lopen we door verder de kampong in. Het is indrukwekkend om te zien in welke slechte staat de huisjes zijn waar mensen met een heel gezin in moeten wonen en hoe slecht de leefomstandigheden en hygiëne is. Op zulke momenten besef ik me dan weer hoe bevoorrecht ik ben met alle kansen en mogelijkheden die ik heb en met onze standaard van leven.


Verder valt het op dat toeristen, en dan vooral de blanke blonde meisjes (ik dus ook) verwelkomd worden. "Hello Miss, what is your name? Where are you from? You are very pretty!" De mensen die erg arm zijn, werken veel op de plantages, waardoor zij veel zon op hun huid krijgen. Des te donkerder de huid, des te armer dus de mensen. Vandaar dat wij als beroemdheden worden gezien. Dat is vooral te merken als we in de kampong nog een keer snoep uitdelen en zo'n tien kinderen me ongeveer omverlopen voor een klein snoepje.


Hierna lopen we weer terug naar het woonhuis van Boska om te lunchen. Op het menu staat rijst met saté en foe yong hai. Hierna begeven we ons weer terug naar de bus om terug te keren naar het hotel. Het verkeer is hier overigens een chaos. Zelfs op de tolweg is er erg veel verkeer en doe je al snel anderhalf uur over een kleine afstand. De files in Nederland zijn dan opeens niet zo schrikbarend meer.


Aangezien de begrafenis van oma vandaag is, over 38 minuten om precies te zijn, ga ik na aankomst in het hotel met een groepje naar katholieke kathedraal om daar een kaarsje aan te steken voor oma. Zo heb ik toch het gevoel dat ik er een beetje bij ben vandaag.


Verder staat er een vrije avond op de planning. En waarschijnlijk steamboat als avondeten bij de mall. Dit is een soort bouillon fondu en is typisch Aziatisch. Heerlijk!


Tot snel en veel liefs,

Annemijn


Update: de kathedraal was prachtig! Dus ik heb daar twee kaarsjes opgestoken en ik heb een steentje in de kerk achtergelaten, tussen de waxinelichtjes. Het eten was ook erg lekker en natuurlijk spot goedkoop hier.



P.s. Ik heb geprobeerd om wat foto's online te zetten maar daar was de WiFi op dat moment te slecht voor. Die volgen dus nog!


P.p.s. Het aantal muggenbulten staat momenteel op 10, ondanks de deet.

Reacties

Reacties

Rob de Kleijn

Weer een mooi verhaal Anne. De opdracht van de steentjes die je jezelf gegeven hebt, is heel bijzonder en werd vandaag door Laszlo ook goed verteld in de kerk. Oma heeft een respectvolle en druk bezochte begrafenis gehad. Ook door jouw bijdrage.

Kijk alweer uit naar het volgende reisverslag.

Karen

Prachtig en indrukwekkend verhaal. Weet haast zeker dat je ook een steentje gaat achterlaten op de Borobudur. Mooi gebaar waardoor je oma 17 dagen lang heel dicht bij je is. Geniet van alle waarvoor herinneringen die je aan het opbouwen bent.

Karen

* waarvoor= waardevolle

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!